Z 01.01.2020 r. do ustaw o podatku dochodowym dodane zostały przepisy określające tzw. ulgę na złe długi w podatku dochodowym. W ustawie o CIT to art. 18f, w ustawie o PIT to art. 26i.
Z ulgi na złe długi w podatku dochodowym podatnicy mogą korzystać najpierw na etapie obliczania zaliczek na podatek dochodowy, a później w ramach zeznania podatkowego.
Na etapie obliczania zaliczek podatnicy uprawnieni do korzystania z ulgi na złe długi mogą zmniejszać dochód stanowiący podstawę obliczania zaliczek o zaliczoną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego, która nie została uregulowana lub zbyta.
Korzystanie z ulgi na złe długi jest możliwe, jeżeli spełnionych jest kilka warunków, w tym:
– aby wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w terminie 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie,
– aby wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta do dnia terminu płatności zaliczki (a to dla biur rachunkowych może być karkołomne zadanie, bo księgując np. luty i podając wyniki 15.03 może okazać się, że klient przed 20.03 otrzyma zapłatę za fakturę i skorzystać z ulgi móc nie będzie!)
– dłużnik na ostatni dzień miesiąca, za który obliczana jest zaliczka, nie znajdował się w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.
Należy zwrócić uwagę na to, że:
– jeżeli jedną ze stron transakcji jest podmiot niebędący podatnikiem polskiego podatku dochodowego, przepisy powyższe nie mają zastosowania,
– przepisy te mają zastosowanie do transakcji handlowych, w przypadku których termin zapłaty upływa po 31.12.2019 r,
– Przepisów ulgi na złe długi nie stosuje się do transakcji handlowych dokonywanych między podmiotami powiązanymi w rozumieniu ustaw o PIT i CIT (np. spółka niemającą osobowości prawnej i jej wspólnicy, podatnik i jego zagraniczny zakład).
– Jeżeli termin zapłaty określono na fakturze (rachunku) lub w umowie z naruszeniem przepisów ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, przez termin zapłaty, rozumie się termin określony zgodnie z przepisami tej ustawy. Zgodnie z art. 7 tej ustawy ustawowym terminem zapłaty jest 60 dni. Dłuższe terminy mogą być ustalane, tylko wówczas, gdy strony w umowie wyraźnie je ustalą i pod warunkiem, że ustalenie to nie jest rażąco nieuczciwe wobec wierzyciela. Nie dotyczy to sytuacji, gdy dłużnikiem jest duży przedsiębiorca, a wierzycielem mikro- mały lub średni.
“rażąca nieuczciwość wobec wierzyciela” jest pojęciem prawnym, zapożyczonym z przepisów dyrektywy 2011/7/UE. Zgodnie z obowiązującym brzmieniem art. 11a u.p.n.o., oceny, czy postanowienia umowne są rażąco nieuczciwe wobec wierzyciela, dokonuje się, biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy. Ten sam przepis podaje przykłady kryteriów, jakimi należy kierować się przy tej ocenie. Od dnia 1 stycznia 2020 r. zmodyfikowano jego brzmienie.
Zgodnie z obecnym brzmieniem oceny, czy postanowienia umowne są rażąco nieuczciwe wobec wierzyciela, dokonuje się, biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, w szczególności:
1) rażące odstępstwa od dobrych praktyk handlowych, które naruszają zasadę działania w dobrej wierze i zasadę rzetelności;
2) właściwość towaru lub usługi, które są przedmiotem transakcji handlowej, w szczególności czas zwykle potrzebny na zbycie towaru przez dłużnika na rzecz osób trzecich, lub
3) dostosowanie harmonogramu dostawy towarów lub wykonania usługi w częściach do harmonogramu spełniania odpowiadających im części świadczenia pieniężnego.
Niezmiernie dziękuję za bardzo pomocny wpis. Państwa blog pomaga mi edukować się w zakresie księgowości w czym zawsze byłam kiepska. Nie wspominając już o problemach z wypełnieniem pit 37, zanim wprowadzono aplikację do rozliczania pit zawsze musiałam prosić o pomoc znajomą.